Powstanie Styczniowe to największy i najbardziej heroiczny polski zryw narodowo-wyzwoleńczy w XIX wieku. Okolice Brodów były również miejscem starć oddziałów powstańczych z wojskami carskimi. 18 kwietnia 2013 przypada 150 rocznica bitwy pod Brodami.

Obchodzimy 150 rocznicę Powstania Styczniowego. Mimo upływu lat, pamięć o tych wydarzeniach nie zanikła i historie powstańcze wciąż są opowiadane po domach. Pragniemy spisać te opowieści i prosimy mieszkańców o ich nadsyłanie. Wciąż za mało ludzi wie, że w Lipiu wielokrotnie obozowali powstańcy a w Brodach, Lubieni i Borze Kunowskim miały miejsce bitwy z oddziałami rosyjskimi.

Mieszkańcy Brodów i okolicznych wsi byli prawdziwymi patriotami.  Jeszcze w okresie poprzedzającym powstanie tworzono organizacje o charakterze patriotycznym. W kwietniu 1861 roku mieszkańcy Lubieni, Krynek i Godowa, nie patrząc na zakazy gubernatora rosyjskiego dotyczące zgromadzeń, zebrali się pod figurą koło urzędu leśnego Iłża w Lubieni, by zamanifestować swoją niechęć do urzędników carskich. Nadleśniczy widząc co się dzieje uciekł do Radomia, sprowadzając Kozaków na bezbronnych chłopów.

Pod koniec marca 1863 r. w niedostępnych ostępach leśnych koło Lipia, Dionizy Czachowski założył obóz powstańczy. W lasach iłżeckich, na początku kwietnia obozowały w okolicy oddziały Władysława Kononowicza byłego oficera rosyjskiego. Oddział Czachowskiego liczył wtedy 389 powstańców, w tym 16 oficerów, a oddział Kononowicza 546 powstańców. Pułkownik Kononowicz przybył z Puszczy Kozienickiej na wezwanie Czachowskiego jako naczelnika wszystkich sił województwa sandomierskiego. Trzecim dowódcą oddziału powstańczego, który przybył na zgrupowanie był mjr Faustyn Gryliński. Celem zgrupowania, które liczyło około 1500 ludzi, było zademonstrowanie siły wobec wroga, choć niektórzy powstańcy byli przeziębieni, mieli odmrożenia i ropnie na nogach.

Wyruszając ze Starachowic w kierunku południowo - wschodnim drogą będącą przedłużeniem ul. Długiej wkraczamy w malownicze i grzybne lasy. Pierwszą osadę jako napotykamy po kilku kilometrach jest wioska Adamów.

Malowniczo położona w dolinie środkowej Kamiennej wioska Brody Iłżeckie wiąże swoją wielowiekową historię z tą rzeką. Miejsce to od wczesnego średniowiecza stanowiło ważne skrzyżowanie szlaków handlowych a same Brody stanowiły punkt przeprawy (bród) przez rzekę. Nazwa Brody wiąże się z miejscem, gdzie można było przejść lub przejechać na drugi brzeg. Miejsca takie były odpowiednio oznaczone wbitymi w dno drągami a koryto rzeki było wykładane darnicami lub kłodami. Z brodu przez Kamienną korzystali podróżujący z południa na północ (przez Opatów, Łagów, Wąchock, Iłżę) oraz z zachodu na wschód (przez Iłżę, Solec).

Wielkim bogactwem gminy Brody Iłżeckie są lasy. Większość terytorium gminy pokrywają lasy starachowickie, będące pozostałością dawnej Puszczy Iłżeckiej. W okresie międzywojennym lasy te były własnością spółki akcyjnej pod nazwą "Towarzystwo Starachowickich Zakładów Górniczych", do której należały Zakłady Mechaniczne i Zakłady Drzewne "Bugaj" w Starachowicach.

Zdecydowana większość wsi świętokrzyskich najdelikatniej rzecz ujmując „nie grzeszy urodą". Znikła już całkowicie tradycyjna polska wieś z drewnianą zabudową, wieś sielskich ogródków i sadów przydomowych, skrzypiących studni, gwaru domowego ptactwa i tradycyjnych zagród. Z krajobrazu znikają już sylwetki oraczy, do historii przeszły tradycyjne żniwa, uprawa i obróbka lnu czy inne czynności gospodarcze. Nawet tak wszechobecne konie w szybkim tempie znikają z wiejskiego krajobrazu.