Ciemniejszym tłem zaznaczono opis przebiegu szlaku w granicach gminy Brody.

Skarżysko-Kamienna. Miasto. Ważny węzeł kolejowy. Powstało w 1923 roku z połączenia osad przemysłowych Bzin i Rejów oraz kilku wiosek, początkowo nosiło nazwę Kamienna. W 1928 roku po przyłączeniu Skarżyska zmieniono nazwę na Skarżysko-Kamienna.
Początek szlaku. Od dworca PKP jedziemy w lewo al. Niepodległości. Na pierwszych światłach skręcamy w lewo na wiadukt, a dalej ulicami: Piłsudskiego i 3 Maja. Po przejechaniu 6,5 km zjeżdżamy z szosy asfaltowej w lewo w drogę leśną.
8,4 km - skrzyżowanie dróg leśnych (w lewo Młyn Piaska). Przez las dojeżdżamy do drogi asfaltowej w kierunku Marcinkowa. 13,9 km - Marcinków.
17,7 km - Wąchock - znany w całym kraju z licznych anegdot o jego mieszkańcach. W 1179 roku powstało tu opactwo Cystersów, założone przez biskupa krakowskiego Gedeona. Posiadał prawa miejskie w latach 1454-1869. Od 1993 roku Wąchock znowu jest miastem.
Przy cmentarzu skręcamy w lewo na wał przeciwpowodziowy. Jedziemy wzdłuż rzeki Kamiennej mijając pozostałości tamy. Po przeciwnej stronie rzeki widoczne ruiny zakładu przemysłowego z XIX wieku i dawny budynek zarządu, tzw. Pałac Schonberga. Przy moście wyjeżdżamy w prawo na drogę asfaltową, przy poczcie (po prawej pomnik sołtysa!) skręcamy w lewo w ul. Kościelną. Klasztor Cystersów - jeden z najpiękniejszych w Polsce obiektów architektury późnoromańskiej. Leżący na międzynarodowym "Szlaku Cystersów", objęty został patronatem przez Radę Europy. Na uwagę zasługują przede wszystkim: kapitularz i refektarz. Warto zwiedzić także znajdujące się tu muzeum ze zbiorami dotyczącymi głównie okresu powstań narodowych.
Dalej szlak prowadzi obok szkoły do rynku, na którym stoi pomnik słynnego dowódcy zgrupowań partyzanckich z czasów II wojny światowej mjra Jana Piwnika "Ponurego", którego prochy zostały w 1988 roku sprowadzone z terenów Związku Sowieckiego i złożone w klasztorze Cystersów. Przecinamy teraz ruchliwą drogę krajową nr 42 (uwaga! należy zachować szczególną ostrożność!) Dalej jedziemy ul. Langiewicza. Po lewej stronie mijamy dworek, będący przez kilka dni siedzibą gen. Mariana Langiewicza w czasie powstania styczniowego. Droga ostro pnie się w górę w kierunku Rataj, gdzie warto obejrzeć drewniany kościółek p. w. Św. Zofii. Na skrzyżowaniu skręcamy w lewo,w drogę żwirową w kierunku Starego Dworu. Teraz zjeżdżamy zakolami w dół (uwaga! może być ślisko!) aż do wyjazdu na drogę krajową nr 42. Skręcamy w nią w prawo i wjeżdżamy do Starachowic.
Miasto powstałe w 1939 roku z połączenia osady przemysłowej należącej do wąchockich Cystersów (Ruda Starzechowska, a następnie Starachowice) oraz miasta Wierzbnik, założonego w 1624 r. przez świętokrzyskich Benedyktynów. Już pod koniec XVIII wieku powstał w Starachowicach wielki piec. W wieku XIX dalszy rozwój przemysłu dzięki planom ks. Stanisława Staszica budowy "ciągu fabryk żelaznych na rzece Kamiennej" z centrum w Starachowicach. Koncepcja ta w zmienionej formie została zrealizowana w latach 1836-1842. Po I wojnie światowej powstały w Starachowicach zakłady zbrojeniowe, produkujące haubice i działa przeciwlotnicze, a po II wojnie samochody ciężarowe "Star".
Po przejechaniu drogą nr 42 ok. 200 metrów skręcamy w lewo na groblę na Zalewie Pasternik i jedziemy nią do ul. Radomskiej. Za groblą szlak skręca w lewo. Teraz przejeżdżamy przez most i przejazd kolejowy. Po lewej stronie budynek dworca PKP Starachowice Zachodnie. Jedziemy w prawo w ul. Wielkopiecową i docieramy do Muzeum Przyrody i Techniki - Ekomuzeum im. Jana Pazdura.
Szlak prowadzi dalej ulicami: Wielkopiecową, Wierzbową i 17 stycznia. Ponownie przekraczamy most na rzece Kamiennej i po prawej stronie mijamy pomnik "Obrońcom Starachowic" z działkiem przeciwlotniczym. Dalej wjazd w lewo, w ul. Ostrowiecką. To już nam znana droga nr 42 - należy zachować ostrożność. Po ok. 700m skręcamy w lewo w ul. Składową. Mijamy zalew "Piachy", rzeczkę Lubiankę i jedziemy polną drogą w kierunku dzielnicy Starachowic – Michałowa, wjeżdżamy na pozostałości tamy w Michałowie (w lewo). Mijamy zabudowania dawnej osady przemysłowej przy ul. Lenartowskiej, przejazd kolejowy i skręcamy w prawo. Po minięciu miejscowości Dziurów przejeżdżamy pod torami kolejowymi. Na skrzyżowaniu w Podlesiu jedziemy prosto. Po prawej Zalew Brodzki o powierzchni 260 ha, na którego brzegach znajduje się kilka ośrodków wypoczynkowych. Na następnym skrzyżowaniu skręcamy w prawo i dojeżdżamy do tamy w Brodach.
Brody Iłżeckie. W roku 1840 zbudowano tu tamę na rzece Kamiennej, której kamienny przepust został wkomponowany w konstrukcję nowej zapory wzniesionej w 1963 roku.
Jedziemy koroną zapory. Przy zjeździe mijamy pomnik ku czci Stanisława Staszica. Przejeżdżamy wzdłuż zalewu w Brodach do Krynek. Warto tu zjechać ze szlaku i zwiedzić barokowy kościół parafialny p. w. Wniebowzięcia NMP. Przy drodze spotykamy znaki czerwonego szlaku pieszego, którymi możemy męcząc się pod górę dojechać do bardzo ciekawego pod względem przyrodniczym rezerwatu skalnego. Jest to odsłonięcie geologiczne piaskowca z wieloma interesującymi formami, przybierającymi kształt skalnych grzybów, ambon, okapów.
Po raz kolejny wjeżdżamy na drogę nr 42 - w prawo a po 300 m skręcamy w lewo i przez las, asfaltową drogą, wzdłuż której mijamy szereg kapliczek będących stacjami Drogi Krzyżowej, dojeżdżamy do wsi Kałków, gdzie na skrzyżowaniu skręcamy w lewo do Godowa.
Po prawej zespół obiektów Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej Królowej Polski, Matki Ziemi Świętokrzyskiej, wybudowany z inicjatywy ks. Czesława Wali. Znajdują się tu m.in.: dwupoziomowy kościół z obrazem Matki Boskiej Bolesnej, będącym kopią obrazu Matki Boskiej Licheńskiej, Golgota - upamiętniająca martyrologię narodu polskiego, Panorama Świętokrzyska oraz budynki Domu Pielgrzyma.
58,5 km - Doły Biskupie. Skręcamy w lewo i jedziemy drogą wzdłuż rzeki Świśliny. Po prawej widoczne pozostałości Fabryki Tektury Witulin należącej do rodziny Gombrowiczów.
Nietulisko. Szlak skręca w prawo. Po przejechaniu ok 1 km po lewej widać ruiny zapory i zakładu przemysłowego. Wg planów St. Staszica miało to być ostatnie ogniwo wspomnianego kombinatu z centrum w Starachowicach. Już po śmierci Staszica, w latach 1828-1846 powstała walcownia wraz z zespołem 36 domów dla załogi tego ogromnego, jak na owe czasy zakładu. Część z nich nadal jest zamieszkała.
Skręcamy w lewo w kierunku Kunowa. Miejscowość słynąca dawniej z kamieniołomów piaskowca tzw. kunowskiego, z którego powstało wiele pomników i budowli uznanych za zabytki np.: słynna figura Pielgrzyma w Nowej Słupi, u podnóża Łysej Góry. W Kunowie warto zwiedzić późnorenesansowy kościół p. w. Św. Władysława.
Wyjeżdżamy z Kunowa drogą równoległą do E 371 (krajowa droga nr 9) i po 3 km mijamy Udziców. Jedziemy wzdłuż południowej skarpy doliny rzeki Kamiennej. Mijamy wieś Chmielów i tylko 2,5 km dzieli nas od Ostrowca Świętokrzyskiego.
Ostrowiec Świętokrzyski. Miasto założone przez magnacki ród Ostogskich w 1624 roku. Ważny ośrodek przemysłu (huta, najstarsza cukrownia w Polsce - "Częstocice"). W dawnym pałacu Wielopolskich warte zwiedzenia muzeum, gdzie znajdują się m.in. bogate zbiory ćmielowskiej porcelany.
Przez Ostrowiec przejeżdżamy ulicami: Chmielowską, Świętokrzyską, Staszica, Kościuszki, Sandomierską, Poniatowskiego do dworca PKP, przy którym koniec szlaku "Śladami zabytków techniki Doliny Kamiennej" - 81,5 km.

Źródło: http://pttk-szlaki.blog.onet.pl/